Zagrała w ponad stu filmach, zgarnęła Oscara i dwie nominacje, aż pięciokrotnie wychodziła za mąż i miała czworo adoptowanych dzieci. Jej życie pełne było wzlotów i upadków. Bezpośrednia, ambitna, pracowita, nie miała w sobie nic z niedostępnej, wyniosłej gwiazdy. 10 maja 2022 r. mija 45. rocznica śmierci jednej z legendarnych gwiazd Hollywood – Joan Crawford.
15 Zobacz galerię
Clarence Sinclair Bull / Contributor / Getty Images
Kiedy Joan Crawford, a właściwie Lucille Fay LeSueur, przyszła na świat — do dziś nie wiadomo. Wśród źródeł pojawiają się różne daty, jednak większość biografów wskazuje na 23 marca 1904 r. Sama Crawford zawsze podawała, że urodziła się w 1908 r. Problem z ustaleniem konkretnej daty wiąże się z tym, że nie ma żadnego oficjalnego zapisu związanego narodzinami przyszłej gwiazdy — administracja Teksasu zaczęła prowadzić rejestr narodzin dopiero po 1908 r.
- Joan Crawford i Bette Davis. Kulisy najsłynniejszego konfliktu w historii kina
Hulton Archive / Stringer / Getty Images
Początki były bardzo trudne. Ojciec opuścił rodzinę zaraz po jej urodzeniu. Mała Lucille dorastała w przekonaniu, że jej biologicznym ojcem był drugi partner matki – Henry Cassin. Uważała go za troskliwego i czułego mężczyznę, dlatego, kiedy odszedł od rodziny, jej świat się zawalił. "Któregoś dnia wrzasnęłam: »tatusiu, tatusiu!«. Wskoczyłam mu na ręce, a on mnie złapał. Była to najcudowniejsza chwila w moim życiu. (…) Niewiele wtedy rozmawialiśmy. (…) Tata Cassin powiedział, że musi iść, ale wróci. (…) Przytulił mnie, a ja nie chciałam go puścić. Tym razem serce nie mówiło mi, że znowu go zobaczę. I nigdy go już nie zobaczyłam" - wspominała.
Clarence Sinclair Bull / Contributor / Getty Images
Dorastała w skrajnej biedzie. Wraz z matką mieszkały na zapleczu miejskiej pralni. "Panował tam przeokropny odór" – wspominała. "Pralni dawno już nie ma, ale wciąż istnieje w mojej głowie" – dodawała po latach. Nocami śniła o karierze tancerki. "Niektórzy tańczą dlatego, że czują się dobrze i swobodnie. Ja czułam się dobrze i swobodnie, kiedy tańczyłam. W tamtych czasach nic nie sprawiało mi większej radości niż taniec. Czułam się wolna jak ptaki szybujące po niebie" – wspominała. Mając 19 lat, wygrała konkurs taneczny i wkrótce wyjechała do Hollywood.
General Photographic Agency / Stringer / Getty Images
Zaczynała jako tancerka rewiowa, dosyć szybko podpisała jednak kontrakt z MGM. Za namową szefów studia zmieniła imię i nazwisko na Joan Crawford. Drzwi do kariery otworzyła jej rola w "Naszych roztańczonych córkach" (1931), która stała się symbolem kobiecości lat przełomu lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Wytrwale pracowała nad poprawą dykcji. Chciała pozbyć się południowego akcentu. Świetnie odnalazła się w erze kina dźwiękowego. Jej pierwszy film dźwiękowy "Untamed", w którym zagrała u boku Roberta Montgomery, okazał się wielkim hitem.
Robert Coburn Jr. / Contributor / Getty Images
Przez kolejne lata była na liście najbardziej dochodowych gwiazd Hollywood. W dobie kryzysu grała kobiety odważne, wyemancypowane, ciężko pracujące na życiowy sukces. W nagrodzonych Oscarem "Ludziach w hotelu" wystąpiła u boku Grety Garbo. Bardzo przeżywała to spotkanie. Co ciekawe, panie nie zagrały ze sobą ani jednej wspólnej sceny.
Donaldson Collection / Contributor / Getty Images
Bardzo często na planie spotykała też Clarka Gable'a. Razem wystąpili w aż ośmiu produkcjach, a wszystko zaczęło się od dramatu "Opętana", kolejnego wielkiego sukcesu kasowego. Po Hollywood krążyły plotki, że para miała romans, co nie spodobało się szefom MGM. Do tego stopnia, że ponoć zagrożono Gable'owi zerwaniem kontraktu…
George Hurrell / Contributor / Getty Images
Crawford zagrała też w komediodramacie "The Last of Mrs. Cheyney" Ryszarda Bolesławskiego, polskiego reżysera, który w latach 20. wyemigrował do USA, gdzie błyskawicznie stał się jednym z najważniejszych reżyserów Hollywood.
Silver Screen Collection / Contributor / Getty Images
Pod koniec lat 30. aktorka była u szczytu sławy, a jej gaże należały do najwyższych w Stanach Zjednoczonych. W latach 40. rozstała się z MGM i rozpoczęła współpracę ze studiem Warner Bros. Wyprodukowany w wytwórni braci Warnerów dramat "Mildred Pierce" z 1945 r. przyniósł jej pierwszego i jedynego Oscara za najlepszą rolę kobiecą.
John Kobal Foundation/Contributor / Getty Images
Co ciekawe, do roli w "Mildred Pierce" początkowo przymierzano Bette Davis, która ostatecznie odrzuciła propozycję. Z Joan Crawford wiązał ją długoletni konflikt. A poszło o... mężczyznę. Crawford poślubiła bowiem obiekt westchnień Bette - Franchota Tone. Konflikt błyskawicznie podchwyciły media, a rywalizacją dwóch aktorek żyła cała Ameryka.
George Hurrell / Contributor / Getty Images
Konflikt sprowadzał się do uszczypliwych, rzucanych tu i ówdzie komentarzy. "Joan Crawford spała z każdym mężczyzną, pracującym dla MGM, poza... psem Lassie" - mówiła Bette Davis. W kolejnym wywiadzie Crawford odbiła piłeczkę: "Biedna Betty, wygląda, jakby nigdy nie przeżyła szczęśliwego dnia z mężczyzną... ani nocy!".
Silver Screen Collection / Contributor / Getty Images
W 1962 r. spotkały się na planie "Co się zdarzyło Baby Jane?". Obie nie radziły sobie z przemijającą sławą i potrzebowały filmu, dzięki któremu przypomniałyby o sobie szerszej publiczności. Nikt nie łudził się, że rywalki zapomną nagle o wszystkich animozjach, zaś ich współpraca przebiegnie w pokojowej i serdecznej atmosferze. Przez cały okres zdjęć próbowały się nawzajem zdyskredytować i robiły sobie na złość.
Bettmann / Contributor / Getty Images
Kres temu trwającemu pół wieku konfliktowi położyła dopiero śmierć Crawford w maju 1977 r. Podobno Davis, usłyszawszy o tym, powiedziała tylko: "O zmarłych powinno się mówić tylko dobrze… Joan Crawford nie żyje. Dobrze".
Clarence Sinclair Bull / Contributor / Getty Images
Crawford zmarła 10 maja 1977 r. na zawał serca w swoim apartamencie w Nowym Jorku. Na uroczystościach pogrzebowych mowę pożegnalną odczytał legendarny reżyser George Cukor: "Stanowiła doskonały przykład gwiazdy filmowej i, jako taka, w dużej mierze była kreacją swojej niezłomnej chęci. Miała, oczywiście, niezwykły materiał do pracy. Wrodzoną inteligencję, niesamowitą zwierzęcą witalność, uroczą figurę i, przede wszystkim, twarz (...). Myślałem, że Joan Crawford nigdy nie odejdzie. Jeśli się tak zastanowić, póki filmowcy będą trzymać się razem i Hollywood będzie co*kolwiek znaczyć, ona nigdy nie odejdzie".
Donaldson Collection / Contributor / Getty Images
U szczytu sławy mawiała, że najchętniej kupiłaby nowe, spokojniejsze dzieciństwo. Kinu zawdzięczała wszystko. "Dorastałam przed kamerą. (...) Kino dało mi jedyną edukację. Nie chodziłam do szkół od czasu 5. klasy. Czytałam scenariusze i sprawdzam trudniejsze słowa w słowniku, jak je wymawiać i co oznaczają" - mówiła w wywiadzie.
Bettmann / Contributor / Getty Images
Nic dziwnego, że zawładnęło nią niemal obsesyjne poczucie obowiązku wobec fanów. Bez względu na to, czy szła wyrzucić śmieci, czy spacerowała po ogrodzie, zawsze dbała o to, by wyglądać nieskazitelnie – być taką, jaką widzą ją jej fani.
Donaldson Collection / Contributor / Getty Images
"Powiada się, że człowiek nie powinien żyć dla innych ludzi i przejmować się tym, co myślą, ale nie rozumiem, co w tym złego" - pisała. "Moi wielbiciele piszą do »Szanownej pani Crawford« albo do »Drogiej Joan«. To cudowne słowa, dlatego moim ulubionym imieniem nie jest teraz Lucille ani Billie. Dopóki żyję i dopóki żyją moje filmy, nazywam się Joan Crawford. Joan Crawford to ja..."
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca.
Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google.
Data utworzenia:
10 maja 2022 13:51
Tematy: Bette Davis
